Şiirler

Hey gidi nenem İlk göz ağrım Yazmandaki işlemeler gibi Süslü Sevdiceğim Köyümün gelinciği Dağ eteklerinin papatyası Çıkıp gelsen şu kapıdan Alnındaki çizgileri öpsem Ellerinde büyüdüğüm Günlerden kalma Seslensen bana Unutsam ölümü ilk tanıyışı Can olsan ellerimde Dolup ta yüreğime Aksan Hey gidi nenem Yıllar neleri unutturdu bana Nelere eyvallah dedim Bir seni...

Bak yine başladım şiir yazmaya Uzun zaman olmuştu Ellerim kalem tutmayalı Suskun yüreğime eşlik ettim epeydir Ben sustum, kalemim sustu Yüreğim sustu Şiirler sustu Ne zaman sen geldin Bana merhaba dedin O bakmakla tükenir gözlerinle İşte o zaman geldi ilk satırlar Aklıma En ağır bombalara...

Az önce konuştum nenemle Hani sana adını veren nenem Asiye’m Beyaz kefeni bol gelen Asiye’m Daha dört yaşında Dalından kopan yaprak gibi Toprağa düşen Asiye’m Sarı saçlarını rüzgara salan Tüm sıcaklığıyla Yüreğime dolan Asiye’m Minnacık ellerinde yaşanası Dünyalar barındıran Nenemin yadigarı Gözümün feri Asiye’m Bilsem Böyle erken olacak...

Eylülüm ol benim Sessiz ve sakin Salıp saçlarını Rüzgâra Öyle sev beni Severken Nisan ol Coşkun ve delicesine Ve Kış ol Uyu kollarımda Hiç uyanmayacak gibi

Ana ben geldim desem Sarılsam sıkıca bassam seni bağrıma Kokun yüreğime doluncaya kadar Saçlarımın akları değse yüzüne kararsa Yeniden Ana ben geldim desem Gözlerimde yaş olsa hasretin Yuvarlanıp yüzümden düşse yüreğime Ellerim hayat bulsa ellerinden Yeniden Ana ben geldim desem Sana sancılar çektiren küçük bebek Büyüyüp...