Türker Metin Onur
Sırtlarına bordo-mavi formalarını geçirmiş çocukların Karadeniz’den başlattıkları başkaldırının adıdır Trabzonspor.
Karadeniz’in hırçın dalgalarıyla yoğrulmuş, dik yokuşlu, Arnavut kaldırımlı sokaklarda kendini bulmuş bir neslin hayaliydi ve kısa zamanda gerçeğe dönüştü…
Rahmetli Kazım Koyuncu bu başkaldırıyı en güzel tanımlayanlardandı: “Trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. Benim için Trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali bir kahramandı. Öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti.” Hayata gözlerini yumduğunda henüz 33 yaşındaydı ve yıllarca mücadele ettiği kanser illetine yenik düşmüştü. Hayatını insanlığa adamış ve yaşadığı kısa sürede müziği aracılığıyla haksızlığa karşı mücadele vermişti.
Vira grubunun sezon açılışında açmış olduğu pankartta yazdığı gibi, direnenlerin umuduydu Trabzonspor. Yıllar önce Karadeniz Teknik Üniversitesi çocuk onkolojisi bölümünü arkadaşlarımla ziyaret ettiğimizde Trabzonsporlu futbolcuların imzaladıkları formaları hediye etmiştik orada tedavi gören çocuklara- daha dün gibi hatırlarım hepsinin gözlerindeki pırıltıyı. Hepsi yaşamla ölüm arasında bir mücadele içerisindeydiler ve Trabzonspor bir nebze de olsa yaşama dair direnişlerine destek oluyordu.
Bana o çocukları ziyaret ettiğimiz günleri tekrar hatırlatan bir olay yaşandı kısa süre önce, gururluydum, çünkü değerlerimden biri olan Trabzonspor güzel bir çalışmaya imza atmıştı. Transfer döneminde takıma katılan Juraj Kucka’nın imza töreninde lösemi hastası Merve ve ailesi Trabzonspor tarafından ağırlandı. Kuckayla beraber sahaya çıkan Merve’ye Kucka’nın öyle içten bir sarılması vardı ki, Nazım Hikmet Ran’ın sözleri geldi aklıma: “Yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak. Unutma; aynı gökyüzü altında, bir direniştir yaşamak.” Aslında sözün bittiği yerdi o sarılış, yanındayız demenin en güzel haliydi.
İnsanları hayata bağlayan değerler var, özellikle çocukların o masum duyguları ve en ufak jestte bile mutlu olabilmeleri, gözlerinin içinin gülmesi paha biçilemez. Aldığımız nefesten, attığımız adıma kadar her hareketimiz bu dünyada bir iz bırakır, tıpkı kelebeklerin kanat çırpışında ortaya çıkan fırtınalar gibi, bizler de büyük etkilerin küçük parçalarıyız. Trabzonspor imza töreninde yeniden bir direnişe umut olmuştu. Belki küçük bir adımdı ama inanıyorum ki gelecekte büyük etkileri olacaktı.
Direnmeye devam çocuklar, karanlıklara, hastalıklara, savaşlara ve tüm haksızlıklara inat…
joganita.net
